«Οταν πρωτόρθα εδώ, δεν είχα πού να φάω και πού να κοιμηθώ»

«Μόνο το πάθος με κινεί. Είμαι εθελοντής, όχι υπάλληλος, αφού δεν πληρώνομαι από κανέναν. Ετσι είμαι ελεύθερος και ανεξάρτητος» * «Τα αρχαία μνημεία δεν καταστρέφονται από παπούτσια και τακούνια. Απλώς χρειάζονται τη φροντίδα μας για τη φθορά από το χρόνο και τις καιρικές συνθήκες» * «Τα πάντα στην Αρχαία Μεσσήνη είναι έτσι δομημένα, ώστε να εκφράζουν την αντίληψη της εποχής σε σχέση με τη Δημοκρατία, την ισονομία, την ισομοιρία»

Λίγα λεπτά προτού ξεκινήσει η συνομιλία μας, ο Πέτρος Θέμελης, ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το θαύμα της Αρχαίας Μεσσήνης, ανακάλυψε μια επιγραφή. Ο αρχαιολογικός χώρος στον οποίο αφιερώθηκε 27 χρόνια αμισθί, μετατρέποντάς τον από outsider σε υπέρλαμπρο αστέρα, βάζοντας, όπως μας αποκαλύπτει, ακόμα και λεφτά από την τσέπη του, τον ανταμείβει καθημερινά.

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη δικαίωση των κόπων τόσων χρόνων από τα σημερινά «θυρανοίξια» του Αρχαίου Θεάτρου της Αρχαίας Μεσσήνης. Επειτα από 17 αιώνες, αποκτά ξανά φωνή, για το sold out γκαλά όπερας της ΚΟΑ, με αρχιμουσικό τον Βασίλη Χριστόπουλο και σολίστ τους Τσέλια Κοστέα και Δημήτρη Πλατανιά (στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου). Ενα κορυφαίο πολιτισμικό γεγονός, που έχει κινητοποιήσει όχι μόνο τη μεσσηνιακή κοινωνία και την ελληνική επικράτεια, αλλά ακόμη και κοινό από το εξωτερικό. Ενδέχεται να παραστεί και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
«Σήμερα δεν μπορούμε να είμαστε αρχαιολόγοι που απλώς σκάβουμε. Πρέπει να είμαστε κοντά στις σύγχρονες κοινωνικές απαιτήσεις», υποστηρίζει ο Πέτρος Θέμελης, αρχαιολόγος που κόντρα στο ρεύμα δηλώνει φανατικά «υπέρ της χρήσης των μνημείων». «Αυτό είναι το μοναδικό μέλλον τους». Δεν λείπουν τα εμπόδια. «Οι τοπικοί άρχοντες, ερήμην εμού και των υπολοίπων, καλούν στον αρχαιολογικό χώρο τραγουδιστάδες… Το σκυλάδικο όμως θέλει κλειστό χώρο και όχι ανοικτό και δη αρχαιολογικό», λέει συγχυσμένος. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο θέλει πάση θυσία να ιδρύσει έναν ανεξάρτητο φορέα, όπως το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ο οποίος θα ελέγχει τις δραστηριότητές του. «Γιατί η Αρχαία Μεσσήνη ζωντάνεψε για τα καλά και θα παραμείνει ζωντανή στο εξής αιωνίως. Κι αν ψάχνουμε ένα brand name να της δώσουμε, η Αρχαία Μεσσήνη πρέπει να είναι η πόλη των νέων!»
– Πώς αισθάνεστε που το αρχαίο θέατρο ξαναζωντανεύει ύστερα από 17 αιώνες σιωπής;

«Δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ικανοποίηση από ένα μνημείο που αποκαθίσταται, αναγεννάται, αποκτά ξανά τη χαμένη του μορφή. Γιατί οι στόχοι μας είναι να κάνουμε την πόλη αυτή να ξαναζήσει».

«Να ζωντανέψουν»

– Με ποιο τρόπο;

«Ενα ένα όλα τα μνημεία, όχι μόνο το θέατρο, το στάδιο και το εκκλησιαστήριο, αλλά και η αγορά και το ασκληπιείο, να ζωντανέψουν. Διότι υπάρχει πια ένα παγκόσμιο ενδιαφέρον για την Αρχαία Μεσσήνη. Συντελέστηκε ξαφνικά μια έκρηξη πέρσι, που φέτος κορυφώθηκε. Τη βλέπουμε καταρχήν στην επισκεψιμότητα. Στο χώρο συναντάς ακόμα και προσκοπάκια από την Ελβετία! Θέλουμε να δώσουμε ζωή στο χώρο όχι μόνο με θεάματα και ακροάματα, αλλά και με πανηγύρια εμπορικά στην Αγορά ή εκθέσεις μοντέρνας γλυπτικής και ζωγραφικής. Διοργανώνοντας και φεστιβάλ με νέα θεατρικά έργα. Ολο το χρόνο πρέπει να γίνεται κάτι εδώ μέσα. Και συζητήσεις. Ενας αρχαιολογικός χώρος πρέπει να μπαίνει μέσα στη ζωή και την καθημερινότητά μας, στεγάζοντας ξανά αυτά που στέγαζε στην αρχαιότητα: ιδέες, πολιτική, τέχνη και, κυρίως, έμπνευση. Νέα έμπνευση».

– Υπάρχουν υπέρ, υπάρχουν όμως και κατά στην επανάχρηση των αρχαιολογικών χώρων. Ποια επικρατούν;

«Τα υπέρ είναι σημαντικότερα. Οταν πρωτόρθα εδώ, δεν είχα πού να φάω, δεν είχα πού να κοιμηθώ. Τώρα υπάρχουν τα πάντα, ξενοδοχεία, καλό φαγητό. Πουλάνε ακόμα και τη θέα. Ζωντάνεψε ο τόπος. Αυτό δεν είναι υπέρ; Στα κατά είναι η φθορά των μνημείων, η οποία όμως οφείλεται στο χρόνο, στις καιρικές συνθήκες και όχι σε επεμβάσεις του σύγχρονου ανθρώπου. Αλλωστε, αυτή η πέτρα, ο ασβεστόλιθος, είναι τρομερά ανθεκτική, πιο σκληρή και από το μάρμαρο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται τη φροντίδα μας, κάθε τρία χρόνια, με καθαρισμούς και συντήρηση. Αλλά δεν είναι οι άνθρωποι που τα καταστρέφουνε τα μνημεία, με τα παπούτσια και τα μυτερά τακούνια. Αυτό είναι υπερβολή».

– Η λαχτάρα των σύγχρονων κοινωνιών για τα αρχαία θέατρα, το γεγονός ότι κι ο τελευταίος θίασος της επικράτειας και τραγουδιστής θέλουν να εμφανιστούν σε ένα αρχαίο μνημείο, πού οφείλεται;

«Βαραίνει η παράδοση. Το αρχαίο θέατρο έχει στεγάσει την τέχνη, την πολιτική. Αυτό γοητεύει και τραβάει. Ομως και μια ανοικτή αγκαλιά αρχαία στο ύπαιθρο, που γεμίζει από ένα πολύχρωμο πλήθος, είναι κάτι πολύ διαφορετικό από μια κλειστή αίθουσα, ακόμη και του καλύτερου λουξ κινηματογράφου».

– Στις καλές εποχές το θέατρο φιλοξενούσε 12.000 θεατές. Σήμερα;

«Μόνο 2.000, αλλά θα φτάσουμε μέχρι και τις 5.000. Νομίζω είναι υπεραρκετό. Δεν μπορούμε να βάλουμε καινούργια μάρμαρα. Δεν θα την κάνουμε την Αρχαία Μεσσήνη Καλλιμάρμαρο ή Ηρώδειο. Εχουμε αυθεντικό υλικό που θα αξιοποιηθεί. Μέχρι εκεί».